Dit is Baziel, hij is geboren in december 2018. Hij was één jaar toen hij naar het asiel werd gebracht, en is na een re-integratietraject van enkele maanden, in maart 2020 bij me komen wonen.

Over zijn eerste levensjaar kan ik enkel vertellen wat mij is verteld. Baziel is geboren bij een fokker, waar uiterlijke schoonheid en verkoop belangrijk waren, daarna woonde hij voor enige tijd bij een gezin, en is wegens tijdsgebrek en onhandelbaar naar een asiel gebracht.

In de kennel van het asiel werd de angst van Baziel zichtbaar, zijn afweermechanisme kwam boven, en door zijn agressieve houding, kon en wou niemand hem benaderen. Zijn eten werd hem toegegooid, omdat er geen andere optie was. Voor Baziel was het duidelijk, hij was het geloof en vertrouwen in de mensheid verloren.

Het zag er niet zo goed uit voor hem, totdat uiteindelijk een hondencoach zijn potentieel herkende, en hij in een warm pleeggezin werd geplaatst, waar hij tot rust kon komen. Hij leefde er samen met twee volwassenen, een jong kindje en een hondje, waar in harmonie leven wel mogelijk was, rekening houdend met zijn kwetsbaarheid en eigenheid. Gedurende die periode leerden we elkaar kennen, tijdens wekelijkse contactmomenten, ofwel in het pleeggezin, bij mij thuis of op neutraal terrein.

Eenmaal thuis, werd voor mij pas echt zichtbaar en ook voelbaar, hoe diep zijn angst voor mensen zat. Hoe hij van agressiviteit naar onderdanigheid switchte of omgekeerd, hoe erg zijn vorm van baknijd was, hoe graag hij wilde socialiseren met mens en dier, maar tegelijkertijd niet wist hoe het te doen,…

Intussen zijn we enkele jaren verder, en is er heel wat wederzijdse Liefde, vertrouwen en geloof opgebouwd, hoewel er toch nog wat sporen van angst aanwezig zijn. De huidige Baziel kan ik als volgt omschrijven : hij is gevoelig, zachtaardig, rustig en geduldig,  trots, speels en enthousiast, maar ook stoer en beschermend, wijs en soms eigen-wijs. Hij houdt van mensen, dieren, vrijheid en… eten. Wat een potentieel, die bijna verloren was gegaan.

Alles in het leven gebeurt met een reden en voor een doel, ook wat Baziel is overkomen. Iedereen heeft hier iets van te leren, zowel de betrokkenen als alle anderen die niet rechtstreeks betrokken zijn. Bewust worden van onszelf geldt zowel voor de fokker, het eerste gezin, de hondencoach, de verzorgers van het asiel, het pleeggezin, voor mij en mijn familie,… en voor jou als lezer. We hebben allemaal een aandeel.

Want hoe staan we tegenover het in mindere of meerdere mate mishandelen van dieren, en hoe gaan we er mee om? Is er oordeel, of bekijk je zoiets neutraal of zelfs liefdevol? Kunnen we inleven, zonder meer?

Het is heel gemakkelijk om sympathie te voelen voor Baziel, de coach, de verzorgers van het asiel en het pleeggezin, maar kunnen we mededogen hebben voor de fokker of voor het eerste gezin?

Mededogen hebben wil niet zeggen dat zoiets goedgekeurd kan worden, maar wel dat we ons kunnen verplaatsen in het perspectief van de ander en ‘begrip vanuit ons hart’ kunnen opbrengen voor de mensen, de beweegredenen en de situaties.

Of, zou het lukken om je te verplaatsen in het perspectief van Baziel, wanneer hij iets gewaarwordt dat hem onzeker maakt, en daardoor overmand wordt met angst, gromt en je mogelijks bijt?

Het proces van Zelfbewustwording gaat over het grote geheel zien en over het bewustzijn verheffen van mens, dier en Aarde, want we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Het gaat over uit onze overtuigingen stappen, overtuigingen van waaruit oordelen en verwachtingen voortkomen, en waarvan schuld, schaamte, spijt en twijfel het gevolg zijn. De impact van onze denk- en gedragspatronen inzien en onze eigen verantwoordelijkheid nemen.

Het gaat er over, om de gevoelsmatige pijnen, zoals bv. onrecht, verdriet en kwaadheid, die we voelen bij zo’n situaties, als de onze te zien en ze te omarmen en zelf te genezen, totdat er mededogen ontstaat om van daaruit constructieve veranderingen te realiseren.

Het gaat over leven vanuit ons hart, gevoel en innerlijk weten, zodanig dat we geloof en vertrouwen in onszelf opbouwen, dat we angstloos zijn en veiligheid binnenin voelen. Want vanuit die positie laat je de ander ook in zijn/haar eigenheid en kan elk individu, mens of dier, vanuit gelijkwaardigheid een liefdevolle en respectvolle interactie met elkaar aan gaan.

Het is een individueel en gezamenlijk traject in het opschonen van angst, zowel voor de gekwetste mens als voor het gekwetste dier, maar het is wel de mens die de stappen mag ondernemen, want onze dieren zijn van nature liefdevol en gaan enkel in overlevingsmechanisme wanneer er angst in de lucht hangt. Intussen wachten ze heel geduldig totdat de mens tot inkeer komt.

Wat wij nu doen is ingrijpen vanuit angst, vanuit oordeel, bijv. door regelgeving i.v.m. fokken en door met de vinger te wijzen naar mensen die dieren minder goed behandelen. Dit lijkt alleen maar een goede oplossing, maar het gebeurt niet vanuit de juiste intentie, en dat maakt een groot verschil.

Net het tegenovergestelde van wat betracht wordt, wordt verwezenlijkt, omdat het collectieve energetische veld verder aangevuld wordt met beperkende energieën. Waardoor die mensen onbewust een negatieve lading voelen, het hun bemoeilijkt en ze dubbel zo hard moeten knokken om hun denk- en gedragspatronen te veranderen. Ze kampen niet alleen met hun eigen innerlijke kwetsuren, ze krijgen er nog eens onze kwetsuren bovenop, zodanig dat wat we net wel willen, juist niet gebeurt.

Dus, laten we vooral wanneer nodig de dieren in veiligheid brengen, zelf ons innerlijk werk verrichten en sensibiliseren door een goed voorbeeld te zijn, dan verwezenlijken we die ommekeer in het collectieve elektromagnetische veld, en kunnen minder goede denk- en gedragspatronen ook bij anderen makkelijker getransformeerd worden.

Zoals de mensen, hebben ook honden een eigenheid, en dat mogen we aanvaarden en respecteren. Wanneer honden niet in uitlijning zijn met hun eigenheid ontstaat er onbalans, is er angst, net zoals bij de mensen.

Door onze energetische uitstraling zijn wij allen met elkaar verbonden en communiceren we instant via energietaal of lichttaal. Voor een hond is dit een natuurlijke manier van communicatie en interactie, maar bij de mens zit er wat meer ruis op de verbinding, door onze aangeleerde denkpatronen, die voor een vertraging zorgt. Dus, hoe minder angst, hoe zuiverder het bewustzijn en de verbinding.

Een hond pikt ontzettend snel onze vibratie op, en reageert op wat hij/zij aanvoelt, in combinatie met de angst van eerdere ervaringen, die reeds opgeslagen is in zijn/haar celgeheugen.

Maar omgekeerd ook, het baasje wordt de gevoelens van de hond gewaar. Tijdens een interactie is de connectie van het baasje en de hond, als één elektromagnetisch veld, dan is jouw angst als het ware de angst van je huisdier, en andersom. Het doet er eigenlijk niet toe van wie de angst is, want ben jij als baasje bewust van die aanwezige angst, dan kan je hier iets heel moois mee bereiken en kan je het veld omkeren.

Wat ik bedoel wil ik aantonen door een ervaring met Baziel. Om te socialiseren, gaan we geregeld naar de hondenweide, en op een keer, waren we er samen met een Duitse herder en zijn baasje. Beide honden leken het goed te vinden, tot op een gegeven moment de Duitse herder zomaar uithaalde naar Baziel, en door de onverwachte reactie verviel Baziel van schrik in onderdanigheid.

Tijdens de wandelingen die daarop volgden was de reactie van Baziel naar grote donkerharige honden veranderd. Telkens wanneer we zo’n hond tegenkwamen, had Baziel reeds van op een afstand de hond in het visier, zijn houding veranderde in een dominante houding en toen ze elkaar kruisten, haalde Baziel uit.

Onbewust was ook mijn houding veranderd, ik hield de omgeving meer in het oog en op het moment dat er zo’n hond naderde, kwam de gedachte bij me op dat ik dit in goede banen moest leiden en ik werd wat onzeker, er bouwde zich spanning op in mijn lichaam en ik spande de leiband meer aan. Baziel pikte mijn angstige gedachte, gevoel en gedrag op, en handelde vanuit zijn en mijn angst.

Ik ben mijn houding gaan waarnemen en heel bewust ben ik me toen anders gaan gedragen. Ik wandelde ontspannen, en wanneer er een hond aan kwam, stelde ik dat neutraal vast, hield mijn focus op de omgeving, liep ontspannen verder en hield een losse leiband. Stiekem zag ik, dat Baziel snuffelend verder wandelde en pas door had dat er een hond naderde, als hij dichtbij was. Ik hoefde enkel ‘dicht’ te zeggen en we konden rustig verder wandelen.

Bij iedere gelegenheid bouwden we beiden iets meer vertrouwen en geloof op in onszelf, de ander en de situatie, en geleidelijk aan werd dit steeds meer het resultaat. Angst is niet direct weg uit het celgeheugen, maar het wordt geleidelijk aan overschreven door liefdevolle ervaringen en er ontstaat veiligheid. De angst vervaagt totdat er uiteindelijk enkel een natuurlijk en liefdevol bewustzijn aanwezig is.

Dit is de kracht van de mens, ons innerlijk bezit en tevens een bijdrage aan het geheel. Door onze eigen angsten te transformeren, komen we steeds dichter bij onze eigenheid, voelen we ons veilig, gelukkig, gezond,… stralen we dit uit in het elektromagnetisch veld, helpen indirect anderen en zien een mooie samenleving verschijnen.

Hilde

Heb je ondersteuning nodig dan help ik je graag.

Delen mag natuurlijk, onveranderd en graag met bronvermelding : www.intoinnerbalance.be. Dank je.

Donaties vanuit het hart zijn welkom. BE40 7350 4882 7663